4. Van KANDY tot ELLA

23 februari: Kandy
Vandaag alles met tuk tuk gedaan. Een hele ervaring om in het drukke Kandy niet zelf het stuur in handen te hebben, maar je te moeten overgeven aan de chauffeur van de tuk tuk. Hoe hij zich tussen alle bussen, auto's en brommers weet te manoeuvreren is wel heel bijzonder. Opvallend in SK zijn de enorme vele Tuk-Tuks en bussen. En als ik zeg veel, dan zijn het er echt heeeel veel. Zelfs op B-wegen zie je om 5 minuten een bus, die stopt bij eenieder die zijn hand opsteekt. Naast rode bussen van de regering rijden er ook  heel veel particuliere blauw-witte bussen.
We zijn begonnen in een theefabriek waar we een rondleiding kregen. Voor ons eigenlijk wel bekend vanuit Indonesië en Maleisië. Vervolgens naar Millenium Elephant Foundation en de Papermill. Op deze plek worden in totaal 6 werkeloze huisolifanten opgevangen die niet langer door hun eigenaar gevoed kunnen worden. Verder is er een piepkleine tentoonstelling over het wel en wee van de Foundation. In de ernaast gelegen ambachtelijke papiermakerij worden van de uitwerpselen van de olifanten schitterende bladen papier gemaakt. Dit is pas echt recycling!
Na de olifanten een rondleiding gehad in de kruiden/specerijen tuin, die vooral gebruikt worden voor de ayurvedische geneeskunde. Uiteraard probeerden ze ons de meest kostbare zalfjes en smeerseltjes aan te smeren! 
Tot slot van deze dag de prachtige Botanical Garden bezocht. Deze tuin beslaat 60 ha en is een van de beroemdste botanische tuinen ter wereld. Er zijn allerlei soorten planten, bloemen, bomen, veel vogels en zelfs zwermen enorme vleermuizen.

24 februari: Kandy
Door de hotelbaas werden we meegelokt naar het edelstenen en juwelen museum. Dit hadden we uiteraard na 10 minuten, eigenlijk al veel te lang, bekeken. 
Het World Boeddhist Museum is een enorm museum gehuisvest in de voormalige gouverneurswoning. Het schetst een visie op het boeddhisme van 17 Aziatische landen die overwegend boeddhistisch zijn en die hier elk hun eigen afdeling hebben mogen inrichten. Helaas was het Kandy National museum gesloten in verband met een grondige renovatie.
Het Garrison Cemetery ligt midden in Kandy, achter het National museum. Hier liggen vooral koloniale mannen, vrouwen en kinderen begraven (195 graven). Opvallend en interessant is dat velen van hen op jonge leeftijd zijn overleden in de 19e eeuw, de meesten door malaria en cholera, maar sommigen gedood door een olifant of val van het paard. Er ligt ook een Nederlander. Via de oude en rommelige markt kwamen we per toeval in een enorm groot nieuw warenhuis. Hier merkten we opnieuw, dat SL toch een stuk welvarender is dan andere Aziatische landen; hele moderne kleding-winkels, een grote supermarkt en veel internetwinkels tot een Apple-store aan toe. Tot slot het Malwatte klooster aan het Lake in Kandy bezocht. In de 16e eeuw door Birmaanse monniken gesticht. Tot op de dag van vandaag wordt het uitgebreide complex nog door 300 monniken bewoond. 's Avonds aan het meer (Garden café) met een Rotti vegetable het bezoek aan Kandy afgesloten.

25 februari: Kandy - Pussellawa 35 km
Het zeer drukke Kandy in de vroege ochtend doorkruisd op weg naar Nuwara Elya. We besloten deze stijging van 1400 m naar Nuwara Elya, tot op 2020 m in twee etappes te doen. Met veel haarspeldbochten, mooie uitzichten en stijgingen van 6 tot 8%, kwamen we halverwege in Pussellawa aan in een zeer basic onderkomen.  Grootste desillusie, je slaapplek mede selecteren op WIFI en dan ligt het in het hele dorp plat. Geen WIFI en in de loop van de middag viel ook de electriciteit uit (gebeurd wel vaker als het bewolkt is). 's Middags gewandeld in de omgeving. Op deze hoogte van ongeveer 1000m beginnen de theeplantages (Estates) zich te openbaren. Morgen gaat het echte werk beginnen! Dan zullen we nog eens 1000m hoogteverschil moeten overbruggen.

26 februari: Pussellawa - Nuwara Elya 40 km
7 uur op de fiets. Pier zag er als een berg tegenop en was voor de start al 3 x naar de wc geweest. 1100m stijgen over 24 km ook met hellingen van 10% was heel wat.
We begonnen de tocht op een hoogte van 958 m en na een kleine 20km zaten we op 960m, dus het leek snel te gaan maar toen begon het echte klimwerk pas.
Al met al viel het niet tegen mede door de mooie landschappen en de vriendelijke mensen die ons bleven aanmoedigen.

27 februari: Nuwara Elya 
Wat een verademing, de koelte van de bergen! Geen zoemende airco of fan. Je had zowaar's nachts een dekentje nodig. 
Nuwara Elya lijkt nog het meest op een Engels stadje, gekneed door de tijd, te midden van de Sri Lankese bergen. Er staan nog enkele gebouwen zoals het Grand Hotel, the Hill Club en het postkantoor dat rechtstreeks gekopieerd lijkt van een ansichtkaart uit de victoriaanse tijd.
Tevens heeft het stadje een golf club in 1889 gesticht door Engelse kolonisten en ademt tot op de dag van vandaag de sfeer van de koloniale tijd uit.
Pedro Tea Estate bezocht. Dit is een thee plantage die het dichtst bij Nuwara Elya ligt. Het heeft een prachtige ligging, en goede milieu- politiek( duurzame ontwikkeling en fair trade) met sociale ondersteuning voor de Tamil-werkers. We sliepen in een zeer mooi hotel 'la cottages boutique' en verkasten de volgende dag naar 'Single tree inn', waar vanuit  meer excursies werden verzorgd.

28 februari: vanuit Nuwara Elya, Horton Plains en Adam's Peak
's Ochtends om 5.30u aantreden, zodat we om 6.30 bij de kassa zouden staan van Horton Plains en onze wandeling van 3 uur kon beginnen.
Horton Plains bestaat uit een opmerkelijk landschap. Grote sprookjesachtige bossen die afgewisseld worden met graslanden. Het landschap doet een beetje denken aan de Pyreneeën. Sinds 2010 staat het op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Samen met Albert en Ellen, die we in Single Tree Inn hadden ontmoet, de trail gelopen. Onderweg bij 'Little world's end' en 'World's end' mooie vergezichten en duizelingwekkende dieptes. 
Adam's Peak 
Na lang beraad toch maar dezelfde avond om 22.00u vertrokken naar de Adam's Peak om het grote avontuur aan te gaan. Adam's Peak, een top van 2243m, is de belangrijkste en populairste bedevaartplaats van Sri Lanka. De berg wordt vereerd door zowel boeddhisten, hindoes, moslims als christenen. De berg wordt altijd 's nachts beklommen om op de top het opkomen van de zon af te wachten. In de tempel is een grote voetafdruk te onderscheiden waaraan elke godsdienst zijn eigen betekenis geeft. Dit maakt dat deze berg een oecumenische plek is voor ieder wat wils. 
Vanuit Nuwara Elya was het 75 km rijden in het donker. Vanaf de plaats Hatton zagen we de berg al liggen, met een slinger van lichtjes naar boven. Onder aan de berg gestart om half twee 's nachts. Het hele traject naar boven was inderdaad verlicht met heel veel theehuisjes, winkeltjes en kitsch-stalletjes met plastic speelgoed en knuffelberen. 5500 treden naar boven was geen kattenpis. Twee keer een pauze ingelast om thee te drinken en wat te eten. Naar boven toe werd het allengs smaller en drukker. De laatste honderden meters stonden we in een queue en ging het nog stapvoets. De Hindoe's en Boeddhisten begonnen te zingen. Een enorme aparte sfeer en belevenis. Ook werd er van garen een zee van draden gelegd naar boven toe.
We waren ongeveer half zes pas op de top. Daar was het een drukte van jewelste bij de tempel met de voetafdruk. Op een trap de zonsopgang afgewacht. Niet echt koud (schatting 17 graden), weinig wind en helder weer met sterrenhemel. Gelovigen branden kaarsen, olie-lampjes en wierookstokjes. Bij zonsopgang dromde de menigte naar een kant en werd met camera's en iPhones druk geklikt. Het heilige teken, de driehoekige schaduw van de Adam's Peak op de nevels van de tegenoverliggende berg vond helaas niet plaats; het was helaas te helder weer. 
Wij wilden reeds de afdeling starten, maar het zat muurvast en we zaten klem tussen de mensenmassa. We konden ons voorstellen dat je doodgedrukt zou kunnen worden. Met wat gewurm toch de treden naar beneden kunnen bereiken. De daling ging twee keer zo snel als de stijging en in ongeveer twee uur waren we weer beneden bij ons busje (inmiddels half negen). We beseften dat door het dalen onze kuiten en knieën niet gespaard zouden blijven. Dit zullen we merken de komende dagen. De weg terug naar Nuwara Elya, nu bij licht, was prachtig; langs meren en theeplantages. Om half elf terug in het Hotel. Na douche zaten we half twaalf op de fiets richting Ella.

29 februari: Nuwara Elya - Bandarawela 50 km
Met veel spierpijn in kuiten, bovenbenen en een nacht overslaan ging de tocht redelijk voorspoedig. De eerste 25 km afdalen met mooie uitzichten. Daarna was het stijgen en dalen tot Bandarawela. Een heel druk handelsstadje waar verder niet veel te beleven viel. Dat was maar goed ook, daar we geen enkele puf meer hadden om nog iets te ondernemen. Ons hotel was een en al vergane glorie.

1 maart: Bandarawela - Ella 15 km
De laatste kilometers naar Ella liepen gesmeerd.
Ella is een groen en fleurig plaatsje omgeven door bos en bergen. Het dorp zelf wemelt van de hotels, guesthouses en eettentjes en de hoofdweg lijkt meer westers dan Sri Lankaans.
Eerste actie die we ondernamen, nadat we ons gesetteld hadden, was geld trekken uit de ATM. Helaas ATM was voor alle buitenlandse passen buiten werking. De dichtstbijzijnde ATM was in Bandarawela waar we net vandaan kwamen. Dus hup de bus in en terug naar Bandarawela.
Niet heel erg want op de terugweg hebben we de Dowa (grottempel) bezocht die we                  's morgens met fietsen gemist hadden. Deze tempel lag in een mooie, natuurlijke omgeving met een gigantische in de rots uitgehouwen Boeddha. De tempel zelf had erg grappige fresco's en twee liggende boeddhabeelden in een etalage. 's Avonds gezellig gegeten met Albert en Ellen uit Groningen, die ook in ons hotel (Sun Top) vertoefden.

2 maart: Ella  
We besloten nog een dag 'rustig' aan te doen in Ella. Voor de afwisseling verkast naar een nabij gelegen hotel (Travel rest inn). Ons verslag bijgewerkt en wat gelezen, daarna hebben we de Little Adam's Peak beklommen (we kunnen het ook niet laten) met adembenemende uitzichten op 'Ella gap'. Daarna  doorgewandeld naar een theefabriek en het 'Nine arch' viaduct. Op het viaduct op de trein gewacht, die om 13.30 uur over het viaduct denderde. Over het spoor met verrotte bielzen naar het station van Ella terug gelopen. Verrassend was een waarschuwingsbord langs de rails voor struikrovers, waardoor we er behoorlijk de pas in hebben gezet. Al met al dus geen echte rustdag, maar zeer genoten!!