2 Van WILPATTU tot NILAVELI

9 februari tot 15 februari

9 februari: Wilpattu - Tantirimalai 70 km 
Vanaf vandaag onze fietsroute verlaten om via Tantirimalai, het oudste boeddhistische tempelcomplex van Sri Lanka, naar Manner en Jafna (het uiterste noorden) te fietsen.
Tot Tantirimalai was het vandaag een prachtige route langs savanne, rijstvelden, kokospalmen en bijzondere vogels etc. De weg liep langs het Wilpattu wildreservoir. Onderweg werden we voorbijgereden door 2 Sri Lankese racefieters. Hun outfit was top, de racefiets was nog erg in ontwikkeling. Uiteraard waren ze zeer geïnteresseerd in onze fietsen. Plotseling stopten ze bij een fruitstalletje en 10 minuten later passeerden ze ons weer en overhandigen ons een stuk heerlijke meloen.
Waar we zouden slapen was nog onduidelijk Er was in de boekjes en op internet geen 
accommodatie te vinden. Aangekomen in Tantirimalai zijn we maar eens gaan rondvragen en binnen 10 minuten hadden we een slaapplek in een pelgrimsoord. Op dat moment geen pelgrim te bekennen en het hele pelgrimscomplex voor ons alleen voor 1000 rp (7 Euro). Wel een beetje basic.. In Tantirimalai, museum, stupa en in rots uitgehouwen Boeddha-beelden (4000 jaar oud) bezocht wat zeer de moeite waard was.

10 februari: Tantirimalai - Mannar 75 km
Om half 7 in de ochtend het pelgrimsklooster verlaten, waarna een "roti" bij een stalletje.
Onze tocht voerde langs bossen, een vogelreservaat, en een "giant tank" (groot meer).
De laatste 3,5 km waren het zwaarst. Met windkracht 4, pal van voor, over de lange brug (3 km) over open water Mannar bereikt.
Mannar was een druk plaatsje met een geweldig Dutch fort. De Nederlandse invloeden waren hier ook al overduidelijk. Mannar was vroeger belangrijk in verband met de Ferry verbinding met India (Adams bridge). Tegenwoordig is er een verbinding met Colombo.
Ons hotel leek wel een fietshotel. Na ons kwamen nog 4 Australische oudere heren en daarna nog een Brits stel. Dat was dus ervaringen uitwisselen! Met de Australiërs werden ook adressen uitgewisseld en ze kwamen wel een keer langs in het van Gogh-dorp Nuenen.
De Australiërs aan het bier en wij eten in een eenvoudig restaurantje (Colombo) op het plein.
Opvallend waren het aantal loslopende ezels hier in Mannar. Ze lopen hier net als de koeien los op straat. 

11 februari: Mannar - Jaffna 117 km
's Ochtends om 6 uur in het donker vertrokken zodat we voor de grote hitte en de opkomende wind ( tegen 11.00u ) een grote ruk gemaakt hadden. Het zou namelijk een zware tocht worden, een lange vlakke weg, vrijwel geen schaduw en tegenwind.
Gelukkig hield de wind zich gedeisd! De weg werd omgeven door heel veel water, maar we hebben ook kunnen genieten van heel veel vogels (witte reigers, ooievaars, hele zwemen wilde groene papegaai-parkieten, pauwen, bijeneters) en af en toe een aapje.
Hoe noordelijker we kwamen, hoe meer leger en politie op de been.
Zowel leger als politie zijn erg vriendelijk en absoluut niet opdringerig. Werden wel af en toe door de politie aangehouden, maar dit was puur uit nieuwsgierigheid. Nadat ze ons de gebruikelijke vragen hadden gesteld; "where are you come from", "where are you going", "how long are you in Sri Lanka", konden we weer doorrijden.
Rond 14.00u kwamen we niet eens afgepeigerd in Jaffna aan. In de middag nog wat rondgereden en gegeten bij Cosy, geadviseerd door buitenlanders, die we tegenkwamen.

12 februari: Jaffna
Vandaag Jaffna verkend. Een uitgerekte groene stad met verrassend fraaie huizen. Het doet niet armoedig aan. Tussen de gebouwen enkele ruïnes van koloniale huizen, overblijfselen van de burgeroorlog. Een zeer grote fraaie Hindu-tempel, waar we op blote voeten door het zand naar toe liepen (schoenen buiten het hek). De mannen (dus Lucas ook) mochten alleen met ontbloot bovenlijf naar binnen, vrouwen met omslagdoek. Helaas mochten we er niet fotograferen. Grote torens met goud bedekt. In de middag een drukke bazaar en het Dutch fort bezocht. Een immens fort zeer strategisch gebouwd door Portugezen en Nederlanders,             's avonds gegeten bij Mango's met super lekkere Indiase Dosa's.
In Jaffna zijn de naweeën van de oorlog duidelijk merkbaar, maar er is ook al een heleboel hersteld. 

13 februari: Jaffna - Chundikulam 70 km Na een heerlijk verjaardagsontbijt met verse jus en vers fruit in het US-Hotel gingen we op weg naar mijn verjaardagsresort! 
Het was een tocht tussen de lagoons, waar we vooral veel vogels gespot hebben en heel veel legerdivisies. Duidelijk te merken dat het Singalese leger de baas is en wil blijven. 
De laatste 15 km waren een hel, over een stoffige zandweg met veel mul zand en kuilen.
Er kwam geen eind aan! We hadden niet kunnen reserveren dus een beetje angst dat we er niet terecht konden was er wel. 
Na 70 km bereikten we dan eindelijk in de middle of nowhere het plaatsje Chundikulam waar Nature Park Holliday resort lag in een natuurgebied (bird sanctuary).
We werden hartelijk ontvangen met een welkomstdrankje en naar ons onderkomen gebracht; een ware boomhut met airco en aparte badkamer en uitzicht op zee.
Prachtig resort, enerzijds gelegen aan de zee, anderzijds aan het lagoon. 
Minpunt, wij waren de enige gasten waardoor we constant achtervolgd werden door het personeel met de vraag of we nog wat wilde eten/ drinken.
Na 1 dag wilden we toch maar verder trekken langs de kust naar het zuiden. Bij navraag bleek dit helaas niet te kunnen. Een belangrijke brug voorbij Chundikulam over een lagoon was weggeslagen (tsunami of burgeroorlog?). 

14 februari: Chundikulam - Alampil 90 km
Het alternatief was 60 km om, daar er ook geen bootje over de lagoon ging. Dus die laatste 15 km van de vorige dag maar weer terug! Vervolgens met een grote boog om het lagoon heen. We konden nu wel de Elephant-pass meenemen, een engte tussen wateren met het vrijheidsbeeld ter nagedachtenis aan de burgeroorlog, ofwel de overwinning van de Silangesen op de Tamils.
Net als de vorige dag tussen veel lagoons door gefietst met veel vogels en waterplanten.
Om 12.00 u kwamen we aan in het dorp Mullaitivu, hier wilden we overnachten. Er was 1 overnachtingsmogelijkheid waar we pas om 17.00u terecht konden. Uiteindelijk besloten we om door te fietsten en maar hopen dat we nog iets tegenkwamen! Na 12 km vonden we het Green Jacket Resort, zo aan het strand gelegen.
Uitgestorven, maar ze hadden wel een cabane voor ons zonder lakens en handdoeken. Lang leven de lakenzak!!!!! Eenmaal neergestreken op het trapje van onze cabane kregen we, zo waar, uit het niets, een drankje (cola) op een blaadje aangeboden van een ober in een keurig groen gestreept jacket. Daarna hebben we in de middag niemand meer gezien.
We konden daar 's avonds eten. We vroegen ons wel af waar dat dan moest gebeuren.
Om 19.15 u gingen op het strand de lampen aan en was er echter keurig voor ons een tafeltje gedekt en de rijst met curry stond klaar, maar wel zonder bestek. Gelukkig wel een lepel bij het schaaltje rijst en curry, dus hoefden we niet met onze handen te eten, volgens normaal Silangees gebruik.

15 februari: Alampil - Nilaveli 70 km
6.15 u vertrokken. Zo vroeg, omdat het onduidelijk was of we de Kokkilai lagoon met een boot konden oversteken. Zo niet, dan moesten we weer aan een omweg geloven van 40 km!
Een schitterende weg gereden langs de kust met steeds meer wind in de rug. Kokkilai is een Tamil's vissersdorpje, dat zeer geleden heeft onder de burgeroorlog. Hier is zwaar gevochten, mede te zien aan de huizen met kogels en alle nieuwbouw (veelal Indiase steunprojecten).
We hadden verwacht te moeten vragen en te onderhandelen voor een overtocht over de lagoon, maar niets bleek minder waar. We werden door een persoon op een motor begeleid naar een boot, waar de fietsen ingezet werden en varen maar. In een mum van tijd waren we aan de andere kant, waar we na 500m mul zand weer op de verharde weg kwamen. 
In Pulmodai hadden we met onze sim-kaart telefoon weer eindelijk bereik en hebben we Stefanie gebeld. Zij had ons in Negombo (villa Araliya, ons eerste onderkomen in Sri Lanka) aangegeven dat we gebruik konden maken van hun B/B in Nilaveli,  18 km voor Trincomalee. Een prachtig huis met een grote tuin waar we vriendelijk verwelkomd werden door Sam. Als gasten van Surya lagoon mochten we gebruik maken van de faciliteiten van het tegenoverliggende Beach Hotel Nilaveli. Hier hebben we heerlijk gezwommen en geluncht.