LAOS 2

21 februari.  Pakse naar Champasak (70km)

Eerste 10 km druk en opgebroken weg. Daarna werd het rustiger. Via veerboten over de Mekong naar Champosak. Het was wel even onderhandelen over de prijs bij een krakkemikkig  veerpontje. Laotianen trekken het liefst het geld uit je portemonnee. In tegenstelling tot Thailand hebben we steeds het idee dat we beduveld worden. In Champasak neergestreken in Souchitra guesthouse. Bungalow met balkon aan de Mekong. Helaas was het bed nog harder dan een plank. Van hieruit een uitstapje gemaakt naar het historische complex Wat Phu, uit de gloriedagen van de Kmer periode. Veel afbeeldingen van Hindoe goden. Opmerkelijk is de aanwezigheid van Shiva. Wat Phu is door de Unesco erkend als wereld erfgoed. Het lag indrukwekkend aan de voet van een berg. Deze berg wordt ook wel het huis van Shiva genoemd.

22 februari. Champasak nar Kingfischer Ecolodge (37 km)

Champasak verlaten via hetzelfde veerpontje. Ook nu weer onderhandelen over de prijs. Bij het verlaten van route 13 ging de route verder over een stoffige zandweg. Het was een druk bereden weg, dwars door een natuurpark (Xie Pian National protected area). Door het vele stofhappen haden we niet het idee dat we door een natuurpark fietsten. Eenmaal bij Kingfischer Ecolodge was het een oase van rust met magnifiek uitzicht over de Wetlands, waar buffels en olifanten graasden. Het leek net een Afrikaanse savanne.. Lucas is de Wetlands ingelopen om de olifanten van nog dichterbij te bekijken. Hij was snel terug, omdat hij tot zijn knieën in de modder zakte (heet ook 'wetlands'). Het Ecolodge wordt gerund door een Italiaan met een Laotiaanse echtgenote. Hij organiseert ook trackings van 2 dagen door het national park, waar behalve olifanten en buffels ook nog zwarte beren, gibbons en een enkele tijger zich ophouden. Dit gaan wij echter niet doen, omdat wordt aangegeven, dat je waarschijnlijk deze andere dieren niet zult tegenkomen. 's Avonds genoten van de zonsondergang en schemering aan de rand van de 'Wetlands' en gegeten op het terras van Kingfischer.

23 februari.  Naar Kiet Ngong Village en Phou Asa

Vandaag in Kingfischer een relaxte dag extra. Na uitslapen en ontbijt door het dorpje Kiet Ngong gelopen. Een eeuwenoud dorp (1600) dat al zeer lang een relatie heeft met olifanten. Van oudsher doen ze het zware werk op het land en de rijstvelden. Iedere olifant heeft levenslang een eigen trouwe eigenaar. Beiden worden vaak even oud. Een boeiend dorpje, afwisselend zeer arm en ook wel weer welvarend door de toeristen, die hier met olifant de berg beklimmen naar Phou Asa, een archeologische plek, waar overblijfselen zijn te zien van een 1000 jaar oude tempel. Wij zijn de 2.5 km gaan lopen. Het spoor daar naar toe was niet moeilijk te vinden; om de 10 meter of vaker zag je een klein rotsblok liggen (olifantenuitwerpselen..). Phu Asa lag met schitterend uitzicht op de Wetlands, boven op een berg. Zoals na zoveel bezienswaardigheden van de laatste weken gaven we beiden aan: "dit hadden we niet willen missen". Op de terugweg nogmaals foto's gemaakt in Kiet Ngong, o.a. van een primary school, met klassen met kale houten bankjes op een zandvloer. Morgen weer de fiets op voor een lange tocht naar de Don Khong (de vierduizend eilanden).

24 februari    Kingfischer naar Don Khong (90km)

We zijn vroeg vertrokken uit Kingfischer. Na wederom 10 km zandweg weer de 13 op. Om de 5 km kop afgewisseld ivm tegenwind. De weg was recht, saai en schaduwloos. Weinig dorpen, veel afgebrand land en in de middag te warm om nog te fietsen. Om 15.00 u vermoeid neergestreken op het terras van Pon River Guesthouse. 

25 februari   Don Khong naar Don Det (30km)

We zijn doorgefietst naar Don Det. Met bootje overgestoken en een bijzondere ontmoeting gehad met onze bootgenot Michel Pass,. Een oudere aristocratische man met krulsnor en wandelstok, die 8 maanden in Thailand woont en 4 maanden in Bretagne in Frankrijk (Engelse nationaliteit).  Hij was een boek aan het schrijven over spoorlijnen in Azië. Hij ging op onderzoek naar de spoorlijnen op Don Det en Don Kohn, die er door de Fransen waren neergelegd. Zelf hebben we in de middag Don Det verkend en een stuk van deze oude spoorlijn gefietst. Don Det is een mooi eiland met alleen maar zandwegen en dat leeft van toerisme (m'n backpackers)

26 februari.   Don Det en Don Kohn

We besluiten er nog een dag aan vast te koppelen. We merken dat we dit ook nodig hebben, na alle fietsinspanningen van de laatste dagen in de warmte. Daarnaast moeten we het ook toelaten in deze second honeymoon (of grootouderschapsverlof?) om af en toe op onze kont te zitten. Maar ja, fietsers zijn onbezorgd, extrovert, zoeken het avontuur etc....( zie fraai artikel van de VK van 25 feb (Bert Wagendorp). Een klein tripje naar Don Khon over de oude spoorlijn fietsend richting de watervallen kon er toch nog wel vanaf. Over de spoorbrug betaal je 25.000 kip voor de toegang van het eiland Don Khon met bezoek aan de Somphamit watervallen. Die waren groter en imposanter dan we haden kunnen vermoeden. Het water kwam denderend van alle kanten naar beneden gestort, ondanks het droge seizoen. Bij restaurant wilden we een fruit shake bestellen. Helaas ging dat onze neus voorbij, toen bleek dat, nadat alle fruit geschild was, er geen stroom en geen ijs was. Verder het eiland afgefietst tot de zuidpunt en via kleine paadjes en dorpjes  weer terug naar de brug. De Fransen hebben de spoorlijn aangelegd met een poging de watervallen te passeren om verder de Mekong te gebruiken als handelsroute van Vietnam naar China. Het is uiteindelijk niet gelukt deze verbinding te maken (1850). Overgebleven zijn de resten van de enige spoorlijn op Laos en roestige locomotieven. 'S Avonds gegeten aan de Mekong met veel palmen om ons heen. Morgen de grens over naar Cambodja!