MALEISIE, LANGKAWI TOT KUALA BESUT (van coast to coast)

22 februari: Langkawi. 67 km

Geweldig resort bij een heel aardige en gastvrije madame. Vanwege het Chinese nieuwjaar moesten we helaas van resort wisselen. Boel gepakt en neergestreken bij de buren (T Star Cottages). Minder comfort (geen warm water) en zeer kleine kamer. We konden niets op onze veranda (net zo groot als de kamer) laten staan, omdat de apen er anders met je spullen vandoor gingen. Die dag op de fiets het eiland Langkawi verkend. Mooie rijstvelden, die aan Ubud deden denken en doorgefietst naar Tanjung Rhu. Een geweldig mooi zandstrand, waar wonderbaarlijk weinig toersten waren. 

23 februari: Langkawi. 42 km

Mooie tocht gemaakt langs de kust naar het Neopark NW van het eiland. Het meest boeiende was hier Telaga Tujuh (the Seven Wells waterval). Vanaf het parkeerterrein moesten we verder lopen om de "Seven Wells" te bezoeken. Behalve waterval, met name zeven bekkens, waar we heerlijk hebben gezwommen. We beklommen om daar te komen 340 treden met om ons heen zeer agressieve apen. Het was echter leuk om te zien, hoe bij andere toeristen versnaperingen uit de tassen werd gegrist. Op de terugweg de haven met zeer decadente zeiljachten bezocht. Lucas wilde hier een zeilboot huren ofschoon Pier hem dat verbood..  Langkawi is een fraai eiland, maar wel zeer toeristisch (veel Russen en Chinezen). Dit komt mede doordat er belastingvrij inkopen gedaan kunnen worden en grote winkelcentra aanwezig zijn. 

24 februari: Langkawi naar Alor Setar. 60 km

Op het nippertje de boot van 9.00 uur kunnen halen. Na anderhalf varen in een ijskoude boot (te goede airconditioning ) weer terug op het vaste land (Kuala Kedah). Van daar uit gefietst naar ons Hotel en 'middags Alor Setar bezocht. Een kleine stad met indrukwekkende (ook koloniale) gebouwen. De moskee is de grootste en oudste van Maleisië. Een witte moskee gelijkend op de Tai Mahal in het klein.

25 februari: Alor Setar naar Sungai Petani. 76 km

Recht naar beneden langs de kust. Halverwege een mooie kleine kustweg gevonden, die ons voerden langs kleine dorpjes omgeven door palmen en bananenbomen. Onderweg kwamen we een klein Moslimschooltje tegen met gesluierde kleine kinderen. Op een markt een ananas gekocht, die we van de marktkoopman zelf mocht (moesten) schoonmaken. Saungai Petani is een drukke stad (200.000 inw) met een zeer luxueus winkelcentrum, waar zelfs de apple-store niet ontbrak.                    Tijdens het slenteren door de stad raakten we aan de praat met een winkelier van de goudshop (goud-shoppen zijn er bij bosjes). Deze was zeer nieuwsgierig, zoals meerdere Maleisiërs, en vroeg ons het hemd van het lijf.

26 februari: Sungai Petani naar Pengkalan Hulu. 73 km

Nu het binnenland in de route van "coast to coast". Veel klimmen vandaag! 20 km een zeer drukke weg uit deze relatief grote stad. Daarna een zijweg afgeslagen en hebben we binnenwegen genomen. Langs vele rubberplantages gefietst, waar we van dichtbij het witte sap in de bakjes zagen lopen. Dit wordt als harde klont uit de bakjes gehaald en een ton verzameld. Van Baling naar Pengkalan Hulu was zwaar; op het heetst van de dag 5 km 7% klimmen. In Pengkalan Hulu een goed Hotel gevonden (Hilltowne Hotel). Duidelijk een grensplaatsje (met Thailand) met veel kleine Hotels, winkeltjes en een grote Moskee. Maleisië is voor 60% Moslim. Met name Kota Bharu is een (strenge) Moslim enclave. Maar ook in Pengkalan Hulu is geen alcohol (bier) te koop.

27 februari: Pengkalan Hulu naar Gerik. 46 km

Een bewolkte dag, waardoor het zware klimmen (tot 10%) in de ochtend meeviel. De tocht was schitterend met prachtige uitzichten op jungle gebieden en authentieke dorpjes over een relatief rustige weg. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in ons hotel  zijn we gaan informeren naar de vertrektijden van de bussen voor de volgende etappe naar Jeli. Deze etappe bleek erg zwaar te zijn en we vonden dit een goed alternatief. Helaas was er geen enkele bus die naar Jeli reed. Vervolgens een deal gemaakt met een taxichauffeur die wel wat voor ons kon regelen. De volgende dag om 8.00u bij de taxistandplaats afgesproken. Als dat maar goed gaat!!!

28 februari: Gerik naar Jeli (160 km waarvan 100 km met auto en 60 km fietsen)

's Ochtends om 8.00u bij het taxistation, maar helaas geen chauffeur met auto te bekennen! Dan maar fietsen?? We raakten, na ontbeten te hebben (Roti), aan de praat met een Maleisische reisleider die vloeiend engels sprak en voor ons een auto is gaan regelen. hij had het zo voor elkaar en dus vertrokken we alsnog met fietsen in de auto naar de top van de berg (45 km klimmen) waar onze aardige chauffeur (Salomon) ons op 1100 meter hoogte heeft afgezet. Hier raakten we toevallig aan de praat met 2 mensen van de universiteit van Saigun Petani. Hij was arts, prof en ook nog voorzitter van de Rotary, zij was lector Engels (beiden afkomstig uit India). Vanaf het hoogste punt hebben we de laatste 60 km gefietst over een schitterende weg met heel veel dalen en af en toe wat stijgen. Jeli is een plaatsje van niks. Er zijn wel 3 a 4 Hotels, 2 restaurantjes en verder een enorme campus en grote universiteit (de Kelantan University Maylasia) en een Centre of Excellence. 

1 maart: van Jeli naar Tanah Merah. 58 km.

Mooie tocht, leuke kleine wegen door dorpjes met Durian- en Rambutanbomen. Heuvelachtig met een lange stijging (1,3 km) van 18%! We kwamen tot driekwart, daarna toch lopen. Het omhoogduwen van een fiets met tassen (40kg..) valt echter ook niet mee. Maar na elke (steile) stijging is er uitzicht en komt er weer een (steile) afdaling. Bij een stalletje koffie gedronken; zwarte koffie is daar zeer ongebruikelijk bij deze zoetekauwen. We leerden echter al aardig wat Maleis om dit duidelijk te maken.(Kopi kossong, tidak gula, tijdvak susu). Tanah Merah, de naam klinkt liefelijk, in werkelijkheid echter een vies, stoffig, rommelig industriestadje. Je kunt het beter mijden! Het Chalet D'Warem was ook niet over naar huis te schrijven; vergane glorie, vies en volop aan het verbouwen. Onderwijl van AWOL te horen gekregen dat de "jungle train" voor een jaar uit de running is ivm de overstromingen van december jl.; hele stukken rails zijn  weggeslagen. Dit is voor ons nu wel een probleem in verband met onze strakke planning. Voorlopig hebben we hier nog geen oplossing voor.

2 maart: van Tanah Merah naar Kuala Besut. 59 km

Ook vanwege het verkeer is Tanah Merah beter te vermijden. De route hebben we in tegengestelde richting afgelegd, wat zo nu en dan tot heftige onderlinge discussies leidde. De eerste 10 km over de zeer drukke highway en veel vrachtwagens met boomstammen, daarna gelukkig wat kleinere binnenwegen richting Besut. Kuala Besut is een klein havenplaatsje, waarvan de boten naar de Perhentian eilanden vertrekken. Dat is morgen ons doel.  In Hotel Samudera geslapen en onze fietsen achter kunnen laten voor twee dagen met de helft van onze bagage. Twee dagen chillen op de Perhentian eilanden, die van horen zeggen een van de mooiste bounty eilanden van de wereld moeten zijn.